Bardzo ciekawa, intrygująca i zaskakująca, fińska seria sensacyjno - thriller'owa (hmm chyba nie ma takiego słowa :P) dla starszej młodzieży i osób w wieku studenckim. Co prawda mamy tu do czynienie z trylogią, ale spokojnie mogłaby zostać wydania jako jednotomówka, szczególnie, że wydarzenia w poszczególnych częściach następują w małych odstępach czasu, a same książki nie są grube (na upartego można całą trylogię w jeden dzień przeczytać). Rzadko udaje się trafić na tego typu dobrą powieść (hmm w ogóle na tego typu powieść, teraz to raczej fantastyka czy obyczajówki są głównie dostępne dla przedziału wiekowego 15-20) dla tej grupy odbiorców, a ta była naprawdę wciągająca i dobrze skonstruowana. Trafiłam na nią, a dokładniej na część drugą, przypadkiem, w koszu z książkami w Auchan. Przyznaję, zaintrygowała mnie okładką, ale dopiero opis z tyłu spowodował, że postanowiłam ją zakupić i poszukać pozostałych dwóch części w internecie. Miałam nadzieję na coś nowego, świeżego i trzymającego w napięciu a zarazem bliskiego starszemu nastolatkowi czy osobie będącej już w wieku studenckim i się nie zawiodłam.
Powieść ta jest trochę inspirowana królewną Śnieżką, co widać, poza elementami fabuły, w tytułach poszczególnych tomów. W końcu to Śnieżka miała włosy czarne jak heban, usta czerwone jak krew i skórę białą jak śnieg. Bohaterką jest siedemnastoletnia Lumikki Anderson, która jako mała dziewczynka była prześladowana w szkole przez starsze koleżanki, co zmusiło ją do nauki samoobrony oraz wyćwiczenia umiejętności maskowania się i ciągłej czujności. Choć od tamtych wydarzeń minęło już wiele lat, dziewczyna wciąż jest czujna, spostrzegawcza i umie poradzić sobie w większości krytycznych sytuacji. Stara wtapiać się w szkole w tło i już nie może się doczekać aż dostanie się na uczelnię i będzie mogła opuścić swoje rodzinne miasto. Między innymi dlatego, że nie do końca umie się dogadać z rodzicami, ich relacje są poprawne, ale chłodne i wyzbyte z emocji, takich jak śmiech i radość. Lumikki podejrzewa, że gdzieś w jej przeszłości znajduje się powód, dla którego ciągle czuje się spięta w towarzystwie rodziny i, że jest jaka jest.
W części pierwszej, gdy poznajemy Lumikki okazuje się, że umiejętności wyuczone w dzieciństwie znów będą potrzebne, tym razem nie z powodu gnębiących rówieśników, a pechowo odkrytych mokrych banknotów suszących się w szkolnej ciemni oraz znajdujących się tam plam krwi na podłodze. Dziewczyna wplątuje się w aferę, w którą zamieszani są także uczniowie z jej szkoły, a która może kosztować ich życie.
"Nigdy nie przeceniaj własnego sprytu. Nigdy nie zakładaj, że jesteś całkiem bezpieczna."
Drugi tom, moim zdaniem lepszy od pierwszego, to dalsze losy Lumikki gdy wyczerpana wydarzeniami z tomu pierwszego wyjeżdża na wakacje. Niestety bardzo szybko się okazuje, że nie dane jej będzie odpocząć, ponieważ nagle spotyka młodą kobietę która przekazuje się pewną informację. Do tego okazuje się, że dziewczyna jest częścią zamkniętej dla obcych sekty. Lumikki postanawia pomóc dziewczynie się uwolnić, tym samym wpakowując się w nowe kłopoty. Poznanie dziewczyny z sekty powoduje też powrót pewnych wspomnień z dzieciństwa..
"Tęsknota to uczucie, z którym niełatwo ułożyć sobie życie. Tęsknota nie pyta o zgodę, nie dba o czas i miejsce. Jest nieskromna i zaborcza, wymagająca i samolubna. Mąci myśli lub nazbyt je rozjaśnia, wyostrza do przesady. Tęsknota żąda bezwarunkowej kapitulacji."
W ostatniej części w szkole naszej bohaterki rozgrywany jest spektakl "Królewna Śnieżka" gdzie Lumikki gra główną rolę. Dziewczyna zaczyna dostawiać listy od tajemniczego wielbiciela, który zaczyna mieć obsesję na jej punkcie. Lumikki dostaje od niego wybór - albo zrobi to czego ON chce, albo będzie się mścił.. Kim jest prześladowca? W co zamieszany jest ojciec koleżanki? I najważniejsze.. Co stało się, gdy Lumikki była małą dziewczynką? Czy przebłyski wspomnień z przeszłości mogą być prawdą?
"Ludzkie życie jest ograniczone, ma początek i koniec. A mieści się w nim zadziwiająco wiele. Każdy oddech zawiera więcej, niż można sobie wyobrazić."
Dobrze wykreowana bohaterka z charakterem, pełna sprzecznych emocji, które przenoszą się na czytelnika. Powieść napisana pięknym językiem, plastycznym i choć nie do końca lekkim, to pozwalającym swobodnie płynąć przez następne strony. Klimatyczna, trochę straszna i niepokojąca, a na pewno zaskakująca i nie powielająca schematów. Idealny kryminał dla starszych nastolatków!
No i oczywiście okładki! Są cudowne, idealnie oddają klimat tej historii.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz